“सगळ्या हिंदी चित्रपटातून गाणी हद्दपार करायला हवीत,” तो म्हणाला. आणि नुसता नाही म्हणाला तर आवेशाने वगैरे म्हणाला. इथे तो प्रातिनिधिक आहे. असे तो किंवा ती आवेशाने वगैरे आपलं मत मांडत असतात. “काय तुम्ही हे हिंदी चित्रपट बघता? त्यापेक्षा कुरोसावा, बर्गमन बघा म्हणजे चित्रपट काय असतो ते कळेल. सिंप्ली सबलाइम, यु नो.” लेकिन हाय रे ये…

लहानपणापासून हिंदी सिनेमाचं बाळकडू मिळालेलं. नंतर कालेजात असताना जागतिक सिनेमाची ओळख व्हायला लागली, अजूनही होते आहे. कुरोसावापासून डि सिकापर्यंत किंवा तुलनेने नवीन अशा लार्स व्हॉन त्रेअ सारख्या दिग्दर्शकांनी सिनेमा हे माध्यम किती विविध प्रकारांनी वापरता येतं याची जाणीव झाली. यात आपले दिग्दर्शकही होतेच. रे, बेनेगल, निहलानी, सई परांजपे यांनी जाणीवपूर्वक अर्थपूर्ण सिनेमा देण्याचा प्रयत्न केला.…